0
0 Comments / in Copywriting, Storytelling
Spelen met perspectief

Spelen met perspectief

Hardloopschoenen aan, rugzakje met camera en voeding om, duin over en hop daar ren ik over het strand van Maasvlakte 2. In het zuiden springen kitesurfers vreugdesprongetjes over de schuimende golven. Ik ren naar het noorden; richting Den Helder opportunistisch gezegd.
Ik heb net drie interviews gehad met medewerkers van APM Terminals MVII. Hun krachtige blauwe superkranen zijn zichtbaar vanaf de duinopgang. Ik schrijf verhalen voor het personeelsmagazine Samenspel. Echte storytelling met aandacht voor mens, werk en samenleving. Ik ga op zoek naar verbinding, contact en details die het verschil maken. Ik kan na deze gesprekken direct naar huis rijden via de ene en de andere file, maar meestal ga ik naar het strand of ik verwen mezelf met lekker eerlijk etentje bij restaurant Oostvoorne aan Zee. Vandaag wil ik mijn hoofd legen, ideeën voor invalshoeken opdoen en mijn benen vol laten lopen. Ik kom al hardlopende de mensen weer tegen die ik heb gesproken. Wat heb ik echt gehoord? Wie heb ik gesproken? Wat is hun verhaal? Ze waaien binnen en ik laat ze los. En al het mooie blijft vanzelf hangen.

Voet Strandvoetenop prehistorische bodem
Het Maasvlakte 2 strand is bijzonder: historie en toekomst vermengen zich in het landschap. Een paar jaar geleden was het daar nog Noordzee. Baggerschepen hebben prehistorische steppegrond van de ijstijd opgespoten tot nieuw land. Ik heb daar in het magazine MV2  van het Havenbedrijf veel over geschreven. Over paleontologie en archeologie. Maar ook over veilig de haven in- en uitvaren. Over kademuren en wilgentenen. Over economie en ecologie. Ook ben ik in de loop der jaren vier keer bij APM Terminals MVII op bezoek geweest voor dit mooie magazine MV2. Bij APM Terminals waren ze blij met mijn verhalen en het klikte. Vandaar dat ik mocht meedenken over het concept voor een personeelsblad. Hoe versterken we de band met elkaar? Hoe brengen we onze kernwaarden tot dagelijks gedrag? Inmiddels schrijf ik het hele blad. Met veel plezier en ik leer elke keer nieuwe mensen kennen.

Verwondering
Ik ren verder noordwaarts op het mammoetstrand en let op keutels. Geen vers gedraaide, maar bruin gefossiliseerde uitwerpselen van hyena’s, zo’n 30.000 en 40.000 jaar oud. Zou mooi zijn als ik er eentje vond. Maar met een mammoetkaak of een haaientand ben ik ook blij. Ik ren voorbij een kleine gele boei die is gestrand voor mijn voeten. Ik loop verder, maar de vorm en de kleur blijven in mijn hoofd zitten. Ik ren terug en loop observerend om de boei heen. Intrigerend. Al snuffelend zie ik opeens een nieuw perspectief. Ik weet de wegvagende zee, de oneindige horizon te vangen in een machtige gele cirkel. Perspectief. Je kunt op zo veel manieren naar een voorwerp, een situatie, een proces of een mens kijken. Als verhalenvanger- en verteller kies ik tijdens gesprekken soms bewust voor verandering van perspectief. Soms zijn mensen stug of blijven juist maar vertellen. Ze rijden op hun paradepaardje of blijven in hun comfortzone. Ik probeer ze weg te krijgen van processen en procedures. Van obligate woorden en mooipraterij. De echte verhalen liggen daarbuiten te wachten en vragen een andere blik, een andere invalshoek.

Hoe kun je dat doen? Verplaats je in de ander. Verdiep je bijvoorbeeld eens in de reis die de klant maakt. Wat en wie komt de klant tegen? Ga eens achter het bureau van je baas zitten: wat zou jij als eerste veranderen? Welke fouten heb je onlangs gemaakt en wat heb je ervan geleerd? Als je je perspectief verandert en je vaste beelden en meningen loslaat, wat is dan je verhaal? Heeft het nog dezelfde vorm, kleur en lading? Speel met posities, invalshoeken, waarden en belangen. Dan zie je zo veel meer. Sta open zonder oordeel, blijf nieuwsgierig vragen stellen en de verwondering ligt voor het oprapen. Pak die kansen!



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *