0 Comments in Copywriting, Creatief schrijven, Storytelling
Overtreffend trapje

Winterzwemmen in het buitenbad geeft me zo veel meer dan die 2400 meter heen en weer. Vanochtend stond ik weer in mijn zwembroekie te bibberen aan de kant. Bij het trapje raakte ik kort in gesprek met een 73-jarige goedlachse vrouw; de zwemlust spatte uit haar ogen.
Ik kom van de boerderij. Mijn oudste zus mocht studeren, maar voor mij hadden mijn ouders geen geld meer. Ik moest werken op de boerderij. Ik tel nu mijn zegeningen, want ik was altijd buiten in beweging. Zwemmen deed ik in de vaart bij ons achter. We mogen. Zwem ze meneer!
Van zo’n gesprek krijgt elke bibberaar het toch warm?

Het trapje staat symbool voor toegang tot een andere wereld: daar voel ik me vrij en gelukkig. Maar het trapje maakt me ook duidelijk dat ik stappen moet zetten naar zwemmersgeluk. Nee, ik ga wel, want discipline maakt je vrij hebben mijn ouders, zwemtrainster Marianne Heemskerk en psychiater M. Scott Peck (‘De andere weg’) me geleerd. Maar soms heb ik moeite. Zwemmen helpt, maar de gedachte aan de eerste aanraking met het natte, koude water, kan een drempel zijn, groter dan de Drieklovendam. En toch ga ik te water, want dat fijne gevoel van zwemmen overtreft alles.

Zwemmen geeft me inspiratie: ideeën borrelen op, zo maar. Ergens in mijn onderbewustzijn heb ik alle informatie van een vraagstuk, een opdracht voor tekst of communicatie, al verzameld. Hier valt alles op zijn plek. En soms niet. Zwemmend kan ik mijn niet-helpende gedachten verzetten. Wat aan me kleeft verdwijnt vanzelf. De kou. Of zorgen om inkomen als zzp’er. Het beklemmende gevoel van weer een lockdown. Het stomme wij-zij of ikke-ikke in onze maatschappij. Mijn ouder wordende lijf. Of de Alzheimer die het leven van mijn moeder overneemt. Maar ook kleine piekerdingen als: wat ga ik vanavond eten?

Na een paar baantjes voelen lijf en geest vrijer. Pin ik mezelf niet meer vast aan een gedachte. Alles komt en gaat. Van baantje naar baantje. Bewust en soms onbewust van mijn omgeving. Mihaly Csikszentmihalyi noemt het flow. Om zo’n gelukzalig moment te ervaren, moet ik inderdaad soms iets overwinnen. Maar diep vanbinnen weet ik dat als ik het trapje neem, het zwemmen me opkikkert, verfrist, verrijkt en blij maakt. En na afloop staan we poedelnaakt langs de kant om ons om te kleden. Jong en oud. Liefhebber en topper. Iedereen is gelijk en iedereen is anders. De trappen van vergelijking verdwijnen.

Overtreffend trapje is taalkundig een mooie tegenstelling: het verbindt je -ste ervaring met een verkleinwoord. Als tekstschrijver haal ik er lessen uit.

  • Ontdek het overtreffende trapje van de ander.
    Ga nieuwsgierig, zonder oordeel en invullen luisteren. Vraag. Zo’n open gesprek is goud waard.
  • Schrijf over iets groots door het klein te maken.
    Innovatie, klantgerichtheid, duurzaamheid? Maak het specifiek, concreet, tastbaar, dagelijks, echt. Betrokkenheid in de kernwaarden? Dan vraag ik ook altijd op de man of vrouw af: Hoe maak je het leven van jezelf en de ander aangenamer, makkelijker, vrolijker, rijker, soepeler. Waar werd jij blij van? Wat heb je daarvoor moeten overwinnen? Waar liep je tegenaan? Zo kom je tot de essentie.
  • Kleine ervaringen, ontmoetingen en gebeurtenissen zijn gek genoeg altijd verbonden met grotere universele gevoelens en waarden.
    Levendige, echte, beeldende, menselijke, specifieke verhalen worden beter onthouden en eerder gedeeld met familie, vrienden, collega’s en zakenpartners. Het zijn haakjes in het brein en mensen herkennen iets van zichzelf. Van de strijd en de opluchting of bevrijding. De drempels en het geluk. Dat schept een band. Dat opent dialoog.

Je kunt altijd wel iets kleins vinden, een trapje, dat heel veel voor iemand betekent. Daar zit het overtreffende. Dat is het grootste geschenk van het kleine: ze geven jouw verhaal handen, voeten en een hart.


Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *